عمرفاروق: به اندیشه مولوی عمر فاروق از آنکسانی بود که همه عمر را کمر بسته در خدمت پیامبر حاضر بود و به قولی عمر به مانند شمشیر بران و برهنه ای در دستان رسول بود که در صورت امر آن حضرت بدون تامل به اجرا می آمد:

ادامه مطلب

درباره : حكايات صحابه , اشعار و ابيات اسلامى ,
برچسب ها : حضرت عمر فاروق , حضرت فاروق اعظم ,
بازدید : 443

عثمان پسر عفان نزد مولوی معروف است به همان لقب که وی با ازدواج با دو نور چشم رسول خدا صلی الله علیه وسلم  آن را کمایی کرده که صاحب دو نور یا ذی النورین گفته می شود و مولوی در این موضع چنین فرموده است:

ادامه مطلب

درباره : حكايات صحابه , اشعار و ابيات اسلامى ,
برچسب ها : حضرت عثمان , ذي النورين , داماد رسول الله ,
بازدید : 306

علی مرتضی: حکایت عمر و علی در سراسر مثنوی و دیوان شمس آمده است و مولوی این دو را در هر جایی در نمایه های ادبی، اجتماعی، اخلاق، عدالت، شجاعت و فداکاری و در ابیات پراکنده و قصائد جدا گانه گنجانیده است. و اما سخن از مرتضی علی شیر خدا- افتخار

ادامه مطلب

درباره : حكايات صحابه , اشعار و ابيات اسلامى ,
برچسب ها : حضرت علي مرتضى , شير خدا , فاتح خيبر ,
بازدید : 297

اویس قرنی  ازعارفان بزرگ زمان خود که معاصر با رسول اکرم(ص) بود که در یمن زندگی می‌کرد و در طول حیات خود هرگز نتوانست با پیامبر دیداری داشته باشد و ایشان در باره‌ی این عارف بزرگ چنین می‌فرمایند: نفس رحمان از جانب یمن همی‌ یابم و نیز می‌فرمایند که در فردای قیامت حق تعالی هفتاد فرشته بیافریند در صورت اویس تا اویس در میان ایشان به عرصات برآید و به بهشت رود. تا هیچ آفریده واقف نگردد_الاّ ماشاالله_ که اویس در میان کدام است که در سرای دنیا، حق را در زیر قبه نور تورای ماند که «اولیایی تحتَ قِبابی، لایَعرَفَهُم غَیری».   باز خواجه انبیاء

ادامه مطلب

درباره : حكاياتى از زندگى سلف صالح ,
برچسب ها : اويس قرني , سهيل يمني ,
بازدید : 267

پیامبر خدا (ص) به أسماء دختر ابوبکر رضی الله عنهما فرمود:

«لَقَد أبدلک الله بنطاقِکِ هذا نطاقین فی الجنة» (رواه الزبیر بن بکار)

«خداوند در عوض این کمربند، در بهشت به تو دو کمربند عنایت فرمود.»

اسم او اسماء، دختر ابوبکر صدیق و از بانوان صحابی مشهور است.

ایشان بیست و هفت سال قبل از هجرت به دنیا آمد.

این بانوی بزرگوار از چند جهت صاحب کرامت و شرافت است، چرا که تمام اعضای خانواده اش صحابی بودند، پدرش ابوبکر، خواهرش عایشه، همسرش زبیر و فرزندش عبدالله بن زبیر.

و از جانب رسول خدا به تحفه‌ای ارزشمند دست یافت که همان لقب ایشان یعنی «ذات النطاقین» بود. از آن روز به بعد، اسماء با ذات النطاقین مشهور و شناخته شده است. اسماء در حالی که چهارده سال داشت، هفدهمین نفر بود که به دین اسلام مشرف گردید

و جزء سابقین اولین به شمار می آید.

ایشان با رضایت خاطر و با آگاهی خاص و با جان و دل، آیین مبارک اسلام را پذیرفت.

اسماء با آراسته شدن به نور ایمان عمرش را سپری کرد و در منزل پدرش که پناهگاه و مأمن همیشگی پیامبر خدا بود، پندها و درس های فراوانی آموخت، و مبادی و اصول اسلام را از سرچشمه‌ی پاک خود یعنی، زبان و کلام مبارک آن حضرت دریافت کرد و آیین اسلام با خون و گوشت و استخوانش عجین گردید.

مادر او و برادرش عبدالله «قتیله بنت عبدالعزی» از قبیله بنی عامر بن لوی بود که از ابوبکر جدا شد و بچه هایش را ترک گفت، بعد از او ابوبکر (رض) با «ام رمان» ازدواج کرد و از او صاحب دو فرزند، عایشه و عبدالرحمن شد که این دو، خواهر و برادر ناتنی اسماء بودند.

اسماء خواهرش عایشه را با تمام وجودش دوست می داشت و با مهر مادرانه و عشق خواهرانه از او مراقبت می کرد.

مسئولیت سنگین امور منزل و دعوت و تبلیغ دین اسلام باعث شدند اسماء دیرتر از رسم معمول آن زمان ازدواج کند.

زمانی که پیامبر (ص) همراه ابوبکر هجرت کردند و برای چند روزی به غار ثور رفتند، اسماء هر چند کم سن و سال بود ولی با هوشیاری و تیزهوشی خود این راز را مخفی نگه داشت و باعث موفقیت بنیان اصلی هجرت و فراهم ساختن زمینه‌ی مساعد آن شد. و درایت و فهم ایشان در برخورد با فرعون، قریش، ابوجهل، بیش از پیش هویدا است.

آن هنگام که صدای کوبنده و بی وقفه‌ ای سکوت در منزل ابوبکر را برهم زد و فریاد خشونت آمیز ابوجهل، قلب کوچک اسماء را کمی نگران کرد، ولی آرامش و استقامت خود را بازیافت و با صلابت تمام در را باز کرد، چهره‌ی عبوس ابوجهل جلوی در، ایشان را غافل گیر نساخت و حتی به چشمان پر از شرارت او توجهی نکرد در حالیکه از اسماء سوال کرد: دختر! پدرت کجاست؟ اسماء با آرامش و اطمینان پاسخ داد و گفت: نمی دانم.

در این هنگام ابوجهل سیلی محکمی در گوش اسماء نواخت به طوری که گوشواره از گوشش افتاد ولی این بانوی شجاع از جلوی در تکان نخورد و مانند سد محکم در جای خود ایستاد و ابوجهل با حالت خواری و شکست رویش را برگرداند و از آنجا رفت.

پس از آن ابوقحافه ـ پدر حضرت ابوبکر (رض) ـ که سالخورده و نابینا و مشرک و بت پرست بود، در را کوبید، اسماء با او نیز با فهم و درایت تمام برخورد نمود.

ابوقحافه سخنان بیهوده بر زبان جاری کرد، و سعی کرد از محل پیامبر و پسرش ابوبکر، اطلاع یابد و با خشم و عصبانیت گفت: من اطمینان دارم که ابوبکر حتی یک درهم نیز برای شما باقی نگذاشته و خود و خانواده اش را بدبخت کرده است،

در اینجا هوش سرشار اسماء دوباره نمایان می شود فوراً به ام رومان و عایشه اشاره کرد که چیزی نگویند و خطاب به ابوقحافه گفت: پدر بزرگ من! تو اشتباه می کنی پدرم پول زیادی برای ما گذاشته است، کیسه ای را که پر از سنگ ریزه بود آورد و تکان داد، صدای سنگریزه ها شبیه صدای پول بود.

با رفتار زیرکانه‌ی اسماء خشم ابوقحافه فرو نشست و آرام شد و از آنجا رفت.

اسماء مدتی قبل از هجرت، با «زبیر بن عوام بن خولید» پسر عموی پیامبر (ص) ازدواج کرد و از او باردار شد و در قبا وضع حمل نمود و اولین کودک مسلمان را به دنیا آورد،پیامبر او را عبدالله نام نهاد و ولادتش را مبارک خواند.

این بانوی عالیقدر در جنگ جمل شرکت نمود و در رکاب حضرت عایشه، طلحه و زبیر حرکت کرد، ولی در دوره تشدید اختلافات حضرت علی و معاویه جانب سکوت و بی طرفی را اتخاذ نمود.

غم از دست دادن شوهرش آن هم نه در میدان جنگ، بلکه با خیانت «ابن جرموز» به شدت ایشان را رنجیده خاطر ساخت.

همچنین زخمی شدن پسرش در جنگ جمل و خونریزی و بی هوش بودنش، غمی دیگر بر صفحه‌ی قلبش نشاند.

ولی  همه‌ی اینها باعث نشدند اسماء رسالت خود را، که همان تلاش همبستگی ایشان در راه تبلیغ آیین اسلام و دعوت به سوی آن بود، فراموش کند.

اسماء در همه‌ی احوال فرزندانش را بر پایبندی به اسلام و شریعت الهی در نیات و گفتار و انجام همه‌ی امور، سفارش کرد.

یکی از زنان مؤمن و پارسا و خدا ترس بود و در تمامی کارها تسلیم قضا و قدر و خواست خداوند بود.

زمانی که پسرش عبدالله شهید شد حجاج بن یوسف پیکر او را به دار آویخت تا احساسات اسماء جریحه دار شود و نزد او برود و او را التماس کند، ولی این بانوی قوی و شجاع از این کار خودداری نمود.

هر روز زیر آن درخت که پیکر عبدالله به دار آویخته شده بود، می رفت و برای او دعا و طلب مغفرت می کرد.

وقتی حجاج دید در مقابل اقتدار و شخصیت ایمانی اسماء چاره ای جز تسلیم ندارد، پیکر عبدالله را پایین آورد و به آرزوی شوم و پلید خود نرسید.

اسماء نیز چند روز بعد، دار فانی را وداع گفت و جان به جان آفرین تسلیم نمود.

رحمت و مغفرت خدا بر اسماء ذات النطاقین باد که به حق نمونه ی مادری است که می توان به او اقتدا کرد و الگوی والا و پاکیزه ای است که برای همیشه زنده می ماند.

درباره : حكايات صحابه ,
برچسب ها : اسما بنت ابابكر , حضرت اسماء , ذات النطاقين ,
بازدید : 262

دوستان ایماندار ای کسانی که خود رو از امت اسلام و پیرو راه و منهج این شاگردان می نامید. بخوانید و بعدش کمی فکر بکنید و این سوال رو از خودتون بپرسید. که امروز شما کجایی این مکتب قرار گرفتین؟

بخوانید.. بعد از غزوه ی ذات الرقاع رسول الله صلی الله علیه وسلم لشکر اسلامی را در جای فرود آورد تا استراحت کنند، سپس جهت اجراءات امنیتی لازم، یک نفر از مهاجرین (عمار بن یاسر رضی الله عنه) و یک نفر از انصار (عباد بن بشر رضی الله عنه) را جهت حراست مکلف ساختند.

وقتی آن دو جهت ادای وظیفه ی سپرده شده از جانب رسول الله صلی الله علیه وسلم بیرون شدند، فرد انصاری برای برادر مهاجر خود گفت: کدام قسمت شب را دوست داری به جای تو نگهبانی کنم، اول شب یا آخر آن؟ مهاجر گفت اول شب را.

مهاجر خوابید، و انصاری به نماز ایستاد؛ مردی از دشمنان آمده، عباد بن بشر را به نماز ایستاده دید؛ تیر به طرف او رها کرد؛ عباد تیر را از بدنش کشیده نماز را ادامه داد؛ جاسوس تیر دوم را انداخت نمود؛ آن را نیز از بدن خود خارج کرد؛ تیر سوم را پرتاب نمود؛ عباد بن بشر رکوع و سجده نمود.

در آن هنگام رفیق مهاجرش بیدار شد وقتی دید از بدن انصاری خون روان است گفت: سبحان الله! چرا در وقت اصابت اولین تیر مرا بیدار نکردی؟! انصاری گفت: سوره یی از قران را می خواندم و دوست نداشتم آن را پیش از این که تمام شود قطع نمایم،

وقتی دیدم پی در پی تیر اندازی می کند به رکوع رفته نمازم را تمام نمودم و تو را بیدار کردم؛ قسم به خدا اگر خوف ضایع شدن سنگری نبود که رسول الله صلی الله علیه وسلم مرا به حفاظت آن امر نموده حاضر بودم جانم برآید اما آن سوره قطع نشود.

درباره : حكايات صحابه ,
برچسب ها : نماز عشق , ذات الرقاع , عباد بن بشر ,
بازدید : 308

رنج هاي امام سفيان ثوري   از جمله ي مهم ترين علماي رباني در جامعه ي اسلامي، راهنمايي مردم، تعليم و روشنگري در مورد حقايق، وعظ و ارشاد مردم و بازداشتن آنان از باطل مي باشد و در اين بين امر به معروف و نهي از منکر همچنان از مهم ترين بخش هاي اين وظيفه ي خطير و مقدس مي باشد. امر به معروف و نهي از منکر محور اصلي دين است که باقي مسائل ديني بدورش مي گردند و تمام پيامبران و انبياء براي اين مهم فرستاده شده و براي همين امر بازار بهشت و دوزخ برپاشده

ادامه مطلب

درباره : حكاياتى از زندگى سلف صالح ,
برچسب ها : سفيان ثوري ,
بازدید : 287

سه تفسیر سکینه علامه آلوسی رحمة الله علیه در تفسیر روح المعانی ( ج 11 ص 25 ) برای سکینه سه تفسیر بیان فرمودند:

1 ــ هِیَ نُورٌ یَستَقِرُّ فِی القَلبِ : ضمیر ( هِیَ ) به طرف سکینه راجع است چونکه سکینه مؤنّث است هم ضمیر ( یَستَقِرُّ) به طرف ( نُورٌ) راجع می شود و ( یستقرُّ) فعل واحد ( مذکّر ) غائب مضارع ( در اینجا ) استعمال می شود ـ

یعنی سکینه نوری است که در قلب مؤمن مستقرّ می شود (قرار می گیرد)

در همین مورد حضرت مولانا شاه محمّد احمد (رح) می فرمایند : شکـرکاین درد دلم شد مستقلّ این دلم شاید شدست اکنون ، دل چنین نباشد که آن نور در مسجد با او بوده و در بازارها خاتمه یابد ، نه بلکه در بازارها ، کارخانه ها و در لندن ، آلمان و ژاپن هم آن نور با او می ماند . نور در قلبش استقرار می یابد . یعنی قرار می گیرد . بر روی زمین در هر جایی هم که باشد آن نور همرایش می ماند

آه ! خواجه عزیز الحسن مجذوب رحمة الله علیه چه شعر عجیبی فرمودند ! چه شعر نفیس و خوبی ! می فرمایند :

می گردم و در دل یـار مهمـان کرده

این روی زمین کوچه ی جانان کرده

تمام زمین برای عاشقان خدا کوی دلبر است و کوی دلبرِ عاشقان دنیوی (مجازی) کوچه ای گندیده ، بدبو و متعفّن می باشد ( یعنی محل ادرار و مدفوع ) دوست خدا همان شخصی است که نورش مستقرّ باشد در تمام عالم آن نور با او باشد .

اینچنین نیست که دختران آلمانی و ژاپنی را دیده در آنجا ایمانش خاتمه یابد . و تسبیح در جیب گذاشته و نظر بر نمکین گمارد ( بلکه در آنجا هم کاملا چشمها را حفاظت کرده ، نور قلبش محفوظ می ماند .)

پس تفسیر اوّل این است که آن نور در قلب قرار می گیرد و علامتش این است که صاحب نور در هیچ حالتی از الله(جلّ جلاله) غافل نمی شود همین را سکینه گویند و این نور چگونه حاصل می شود ؟

طریقه یِ حصول و حفاظتِ نورِ سکینه از ذکر خدا و تقوا حاصل می شود بشرطیکه این نور ضایع نشود اگر نه تانکر را از آب پر کنید لیکن شیر آب را هم باز بگذارید تمام آبها بیرون می رود همچنین با ذکر الله قلب پُر نور شد لیکن گناه هم کرد تمامی آن نور از بین رفت لهذا همراه ذکر اهتمام تقوی هم ضروری است .

علامت دوّم نزول سکینه تفسیر دوم : ( و بِه یَثبُتُ عَلَی التَّوَجُّه اِلَی الْحَقِّ ) خاصیّت آن نور سکینه اینست که خداوند متعال آن را بر هر دلی که نازل کند ، آن دل در هر لمحه یِ حیات و در هر نَفََس بسوی الله جلّ جلاله متوجّه می ماند ، حتّی یک نَفَس هم اگر بخواهد غافل شود نمی تواند . به فراموشی سپارم باز می آید به یاد "و بِه یَثبُتُ عَلَی التَّوَجُّه اِلَی الحَقِّ " ضمیر(بِه) به طرف نورٌ راجع می شود یعنی ببرکة هذا النّور ، یعنی به برکت این نور هر وقت توجّهش به طرف حقّ تعالی قائم می ماند

و معنی ثبوت چیست ؟ (ثُبُوْتُ الشَّیءِ بَعْدَ تَحَرُّکِهِ) در چیز متحرّک سکون پیدا شود به آن ثبوت گویند (وَ بِه یَثبُتُ عَلَی التَّوَجُّه اِلَی الحَقِّ) توجّهش هر وقت به طرف حقّ تعالی می ماند حتّی برای یک لمحه هم از خدای خود غافل نمی شود این همان مقامی است که به آن نسبت گفته می شود وقتی که نسبت قائم شد حالا نمی تواند خدا را فراموش کند حالا اگرخواسته باشد فرارکند ، باز هم نمی تواند درمورد نسبت ،

حضرت مولانا محمّد احمد (رحمة الله علیه) ، شعر عجیبی دارند ، چگونه معلوم شود که این شخص صاحب نسبت شده است ؟می فرمایند :         

نسبت آن است که از کوچه ی یار                  

نتوانی که بیابــی رهِ بیرون رفتن

بدانید: آن شخصیکه صاحب نسبت شده ، که اگرخواسته باشد ازخدا فرار هم بکند باز هم نتواند اگرخواسته باشد که او را به فراموشی سپارد باز هم نتواند که او رافراموش کند و از یاد ببرد اصلا براین قادر نباشد که یک نَفَس بدون الله زندگی کند .

علامت سوّم حالا تفسیر سوّم را بشنوید : اینها علامات سکینه اند (یَتَخَلَّصُ عَنِ الطَّیْشِ ) یعنی چنین شخصی از بی سکونی وپریشانی نجات می یابد و دلش برای همیشه راحت می شود وقتیکه مصیبت و پریشانی ای بیاید ، دو رکعت(نماز) خوانده در پیشگاه الله جلّ جلاله گریسته دلش آرام می گیرد. آلام روزگار را تو آسان نمـوده ای غمهای رسیده را غم جانان نموده ای من هم (در این مورد) شعری دارم :

هر لمحه ی حیات که ز عمرم بگذشت

متّکـــی بر لـــذّت نام تــو بُـــود

اگر ارتباط با الله جلّ جلاله نباشد ، مردم چگونه زندگی می کنند ؟ اهل الله بر زندگی شان تعجّب می کنند! (یَتَخَلَّصُ عَنِ الطَّیْشِ) تَخَلُّص چه معنایی دارد ؟ یعنی خلاصی می یابند از بی سکونی

علامه آلوسی(رح) طیش را تفسیر فرموده اند (کَالْکَلْبِ الطَّائِشِ) مانند سگ دیوانه لایَقْصِدُ فِی الْمَشْیِ سِمْتًا وَّاحِدًا ) سگ دیوانه به یک سمتی مستقیم نمی رود بلکه گاهی به طرف راست وگاهی به طرف چپ می رود هرگاه سگی این چنین راه برود بدانید که آن سگ دیوانه (هار) است پاچه را بالازده فرار کنید ،

می فرماید : کسی که الله جلّ جلاله این نور را از آسمان در دلش نازل نمی کند ، او به سگ دیوانه می ماند او به هر دری دزدیده می نگرد (سر خود را در هر خانه ای داخل میکند ومخفیانه) هر آپارتمانی را نگاه میکند وقتی که از راهی عبور می کند از زیرچشم ، مانند سگ دیوانه به راست وچپ می نگرد که شاید چشمش به شکل نمکینی بیفتد ـ او بر شاید عمل می کند (در زندگی اش) آرامش وسکونی نیست

من در کودکی شعری خوانده بودم زمانی که هنوز بالغ هم نشده بودم از این ، طبع مرا می توانید تخمین بزنید که یک بچه یِ نابالغ و چنین شعری را حفظ کند که تا به حال از ذهن بیرون نشده و( آنرا فراموش نکرده ام) آن چه شعری است ؟

هَوَسَش هست که هر روز چشد ذائقه ای                        

در به در می نگرد گشت کنان بی عاری

در زمان کودکی عادت داشتم که هر وقت مادرم مرا برای خریدن سبزی ، فلفل و غیره می فرستاد من آنها را آورده نزد اجاق در(آشپزخانه) می گذاشتم (ومی گفتم )که بفرمایید و آن کاغذ هایی را که در آنها فلفل و سبزی پیچیده شده بود نگاه می کردم که(آیا) شعری در آنها نیست ؟ من از کودکی به شعر علاقه خاصّی داشتم چرا که غالبا مردم کتابهای کهنه را به مغازه داران می فروختند و آنها هم سبزیجات و غیره را در آن کاغذها پیچیده ، به مشتریها می دادند یکبار در وقت نگاه کردن به آن کاغذها چنین شعری پیدا شده بود .

هَوَسَش هست که هر روز چشد ذائقه ای

در به در می نگرد گشت کنان بی عاری   

مردم بی حیا اینچنین زندگی می کنند ـ این شعرِ آن زمانه ای است که اختر هنوز بالغ هم نشده بود لیکن وقتیکه خورشید می خواهد طلوع کند پیش از آن آسمان سرخ می شود بر آسمان من هم سرخی آمده بود یعنی ما تمام آن چیزها را خوب می فهمیدیم لهذا این شعر را حفظ کردم که برای حفاظت نظر مفید است .

این تفسیر سکینه را شما شنیدید حالا من در عرض چند دقیقه (لِیَزْدَادُوْا اِیْمَانًا مَعَ اِیْمَانِهِم) را تفسیر می کنم.

نزول سکینه ذریعه ی ازدیادِ ایمان یعنی نسبتِ خاصّه است الله تعالی می فرماید که به این خاطر بر دل مومنان سکینه را نازل می کنم (لِیَزْدَادُوْا اِیْمَانًا مَعَ اِیْمَانِهِم )تا که به ایمانِ سابقشان ، ایمان (دیگری) افزایش یابد چونکه قبلا هم ایمان بود لیکن معلوم شد که بعد از اینکه نور سکینه ، در دل داخل شد ، ایمانی مستزاد و اضافه بر ایمان سابق به ایشان عطا می شود .

در تفسیرش حکیم الامّت مجدّد الملّت مولانا اشرفعلی تهانوی رحمة الله علیه می فرمایند : که پیش از عطا شدن نور سکینه ایمان سابقش چه بود ؟ نامش : ایمان عقلی ، استدلالی و موروثی بود یعنی قبلا ایمان بر مبنای عقل بود که به عقل الله جلّ جلاله را می شناخت و استدلالی بود که با دلایلی خدا را باور داشت به دلایل بر وجود الله جلّ جلاله استدلال می کرد و موروثی که پدر و مادر مسلمان بودند به همین خاطر ما هم مسلمانیم گوشت گاو خورده مسلمانیم ( یکی از علامتهای مسلمانان در هندوستان خوردن گوشت گاو است چونکه هندوها گوشت گاو نمی خورند ) لیکن وقتیکه نور سکینه عطا می شود این ایمان عقلی ، استدلالی و موروثی به ایمان ذوقی ، حالّی و وجدانی تبدیل می شود .

ایمان ذوقی چیست ؟یعنی لذّت را در دل می چشد که خدای من چگونه است دل لذّت می برد دل لذّت قربِ الله جلّ جلاله را می چشد ـ ذوق به معنی چشیدن است و ایمان حالّی آن است که ایمان در دل فرود آید در ( حالٌّ ) لام مشدّد است به معنی فرود آمدن است .( در این مرحله) او برای شناخت الله جلّ جلاله به هیچ گونه استدلالی نیاز ندارد . بلکه ایمان در دل حالّ می شود (حلول می کند و فرود می آید) او الله را در دل احساس می کند و ایمانِ وجدانی نصیب می شود وجدان به معنی یافتن است یعنی الله را در دل می یابد باز عالَمِ غیب برایش اسمًا عالَم غیب می باشد(نه حقیقتًا چرا که) او با چشمهای دل ،گویا هر وقت الله جلّ جلاله را می بیند ،

حضرت مولانا شاه محمّد احمد رحمة الله علیه چه تعبیر زیبایی از آن را در دو شعر خود بیان فرمودند :                                                   

این حجاب و پـرده غایب مـی شـود

جای غیـب مشهـود نائب مـی شـود

دل در احساسش بُوَد عرشِ بریــن

ویــن ملاقاتش چه جالب مـی شود  

این کیفیت ایمانی را علّامه ابن حجر عسقلانی رحمة الله علیه در شرح بخاری چنین تشریح فرمودند : (اَن یّغلِبَ عَلَیهِ مُشَاهَدَهُ الحَقِّ بِقَلبه حَتّی کَانَّهُ یَرَاهُ تَعَالَی شَأنُهُ بِعَینِه) ( فتح الباری . ج 1 ص 120 ) یعنی مشاهده حقّ چنان بر قلب غالب ومستولی می شود که گویا الله تعالی را با چشم می بیند .

وقتی که دل ، الله را می یابد ، لذّت قرب الله را چشیده و الله تعالی را در دل احساس می کند ، از غلبه قرب حقّ این آسمان هم برایش حجابی نمی باشد در این مورد از اختر یک شعری است که به شما خطاب می کند . گَه گذرد بر دل من ، غمــی که از کرامتش پرده ی غیب کنار رفت ، رَوَم به عالم شهود تمثیل ایمان عقلی ، استدلالی ، موروثی و ایمان ذوقی ، حالّی و وجدانی مثال این کیفیّت ایمانی در قلب ، همانند یک رودخانه ای است که آب ندارد ، خشک است و گرد و غبار درآن حرکت می کند ، دراین وقت رودخانه چگونه بر آب ایمان می آورد ؟ با عقل و با استدلال ، از دیگر رودخانه ها شنیده که آب چنین (وچنان) می باشد( این را ایمان عقلی و استدلالی و موروثی گویند ).

لیکن وقتی که آب به درونش می آید در آنوقت ایمانش چه نوع ایمانی می باشد ؟ ذوقی ، حالّی و وجدانی باز او دلیلی نمی طلبد . که دلیل وجود آب را می خواهم او خواهد گفت که سینه من سرشار از آب است و آب در آن جریان دارد و سردی من تا مسافت دور می رود من آب را در خود احساس می کنم و می یابم من چه نیازی به دلیل دارم ؟ هر رودخانه ای که آب دارد خنکی اش تا جاهای دور و دراز می رود ازمسافت یک کیلومتری ، خنکیِ هوا خبر می دهد که در همین نزدیکیها در جلوی ما رودخانه است .

همچنین در قلب ، اوّل ایمان عقلی واستدلالی می باشد که به عقل ، استدلال و به شنیدن از دیگران ، برالله جلّ جلاله ایمان می آورد . لیکن بعد از عطا شدنِ نور سکینه حالا همان ایمان ، به ایمان ذوقی ، حالّی و وجدانی تبدیل می شود بگونه ای که او قرب الله جلّ جلاله را در دل خود احساس می کند .

الله تعالی را در دل می یابد این کیفیت احسانی را حضرات صوفیه ، به نسبت تعبیر می کنند ( یعنی به این نوع ایمان و این کیفیّتِ احسانی ، نسبت می گویند و کسی که دارای این کیفیت باشد به او صاحب نسبت گفته می شود ) وقتیکه در یک منطقه ، بنده ای صاحب نسبت (ولیّ الله) می شود ، خنکی اش تا جاهای دور و دراز می رسد فیضش به مناطق دور می رود و هزاران بنده از فیض صحبتش ولیّ الله یعنی دوست خدا می شوند

در آیه (لِیَزْدَادُوْا اِیْمَانًا مَعَ اِیْمَانِهِم) به اصطلاح صوفیه ثبوت نسبت خاصّه است .

دلیلِ نقلیِ نزولِ سکینه با ذکر الله و یک علم عظیم، حالا این ایمان ذوقی ، حالّی و وجدانی یعنی نسبت خاصّه مع الله ، چطور حاصل می شود ، آنرا بیان می کنم و این یک علم عظیمی است که حقّ تعالی فقط به فضل خود در بنگلادش به اختر عطا فرمود .در مسلم شریف روایتی است که : (لا یَقعُدُ قَومٌ یَذکُرُونَ الله الّا حَفَّتهُمُّ الْمَلائِکَةُ) وقتی که قومی به ذکر الله تعالی مشغول می شوند ، فرشتگان ایشان را در بر می گیرند ترجمه عاشقانه اش این است که ملاقات ذاکرین با فرشتگان صورت می گیرد به این صورت ، مصاحبت (وهمنشینی) مخلوق خاکی با مخلوق نوری نصیب می شود و به برکت این صحبت ، امید است که اخلاق پاک فرشتگان وذوق عبادتشان به قلبهای بندگانِ خاکی منتقل شود .

انعام دوم ذکر : (غَشِیَتهُمُ الرَّحمَةُُ ) رحمت خدا ایشان را می پوشاند ترجمه عاشقانه اش این است : که رحمت الله جلّ جلاله ذاکرین را درآغوش خود گرفته ، نوازش می کند . همانگونه که مادر ، از غلبه رحمت و شفقت ، کودک را به سینه اش چسبانیده و با دو دستش او را می پوشاند و در وقتی که رحمت و شفقتش بیشتر به جوش می آید ، سر و گردن خود را بر بچه می گذارد باز وقتیکه که از آن هم بیشترمحبّت می کند ، او را با چادرش کاملا می پوشاند و نوازش می کند در آنوقت او (کودک) مجسّمه ی غلبه یِ رحمتِ مادر می شود .

پس تعبیر عاشقانه ترجمه (غَشِیَتهُمُ الرَّحمَة ) این است که رحمت خداوند متعال اهل ذکر را نوازش کرده در آغوش خود می پوشاند .

انعام سوم : نَزَلَت عَلَیهِمُ السَّکِینَةُ : که بر ایشان ( اهل ذکر ) سکینه نازل می شود این همان سکینه ای است که خداوند متعال در این آیت بیان فرموده است (هُوَ الَّذِی اَنزَلَ السَّکِینَةَ فِی قُلُوبِ المُومِنِینَ) که تفسیرش را هم اکنون برای شما بیان کردم .

و اینکه سکینه را چرا نازل کرد ؟ می فرماید : (لِیَزْدَادُوْا اِیْمَانًا مَعَ اِیْمَانِهِم) تا که ایمان تازه ای به ایمان قبلی شان افزوده شود ، این آیت شریفه و حدیث مبارکه را با هم جمع کرده ، آن علم عظیمی را که خداوند متعال عطا فرموده ، آنرا می خواهم عرض کنم که نزول سکینه به (هنگام) ذکر منصوص بالحدیث است و بر آمدن سکینه ، ازدیاد ایمان ، منصوص بالقرآن است معلوم شد که برای ذکر سکینه لازم است و برای سکینه زیادتِ ایمان لازم است .

پس ذکر الله ذریعه یِ ازدیاد و ترقّی ایمان یعنی ذریعه یِ حصول نسبت خاصّه مع الله است .

وَ اخِرُ دَعوَانَا اَنِ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعلَمِینَ.وصَلَّی اللهُ تَعَالَی عَلَی خَیْرِ خَلْقِهِ مُحَمَّّدٍ وَّالِه وَصَحْبِهِ اَجْمَعِیْنَ بِرَحْمَتِکَ یَا اَرْحَمَ الرَّاحِمِیْنَ .  

ذکـر ز اسباب عطای نسبت است

استــدام آن بـقـای نسبــت است

شیخ اختـر گفت ما را ایـن نکـات

حاصــل آن ارتقــای نسبت است

مترجم: مولانا عبدالناصر شیرین کام به نقل از: www.ehyae-sonnat.persianblog.ir

درباره : مقالات اسلامى ,
بازدید : 335

نام ونسب: محمد بن ادریس بن عثمان بن شافع بن سائب بن عبید بن عبد یزید بن مطلب بن عبد مناف؛کنیه اش ابو عبدالله و لقبش «ناصرالسنه» میباشد.

نسب امام شافعی (رح)با رسول الله صلی الله علیه وسلم در ((عبد مناف)) بهم می پیوندد, چون جد اعلی ایشان (شافع)بود به شافعی مشهور گشت .

ولادت: امام شافعی (رح)درنزدیکی بیت المقدس در نقطه ای به نام غزه یا ((عسقلان))در سال 150 ه ق. چشم به جهان گشود ؛

چون به سن دو سالگی رسید؛ والدینش مکه مکرمه را جهت سکونت اختیار نمودند؛بدین خاطر وی در مکه مکرمه پرورش یافت ؛

امام شافعی در کوچکی ؛پدرش را از دست داد و تحت کفالت مادرش قرار گرفت.

جدش شافعی در روز بدر پرچمدار بنو هاشم بود که سر انجام به اسارت مسلمانان در امد و پس از پرداخت فدیه؛ مشرف به اسلام شد.

ادامه مطلب

درباره : زندگينامه ,
برچسب ها : زندگينامه , امام شافعي , هارون الرشيد , محمد بن ادريس , اسلامي وب ,
بازدید : 249

درباره : مقالات اسلامى ,
بازدید : 249