گر تخته فولاد شود روی زمین             ور صحن سپهر گردد آیینه ی چین

از روزی تو کم نشود یک سر موی        والله چنین است و چنین است وچنین

کافرا چو عوان بدو ستمگرنبود             نزدیک عوان خویش و ستمگر نشود

کافر باشد که او عوانی نکند              هرگز نبود عوان که کافر نبود

= = = = = = = = = = = = = =
ای دل تو ز هیچ خلق یاری مطلب           وز شاخ برهنه سایه داری مطلب

عزت ز قناعت است و خواری ز طمع         با عزت خود بساز خواری مطلب

در اره چنان رو که سلامت نکنند             با خلق چنان زی که قیامت نکنند

در مسجد اگر روی چنان رو که تو را          در پیش نخوانند و امامت نکنند

مردان خدا میل به مستی نکنند            خود بینی و خویشتن پرستی نکنند

آنجا که مجردان حق مِی نوشند              خمخانه تهی کنند و مستی نکنند

خواهی که تو را رتبه ی ابرار رسد             مپسند که از تو بر کس آزار رسد

از مرگ میندیش و غم رزق نخور کاین           هر دو به وقت خویش ناچار رسد

= = = = = = = = = = = = = =
گر برتر از آسمان بود منزل تو                وز کوثر اگر سرشته باشند گل تو

چون مهر علی (رض) نباشد اندر دل تو        مسکین تو ، و سعی های بی حاصل تو


= = = = = = = = = = = = = =
کودک بودم هنوز با اندک سال             کان شاه دل افروز مرا گفت تعال

چون یافت دلم نور وصال ابدی              شادی کردم نعره زدم آمد حال

به وقتی که خود را تجرید فرمود گفت :

در کیسهء ما ز زر پشیز نماند               در مطبخ ما دانه گشنیز نماند

خلقان جهان غنی شوند از پی چیز      ما نیز غنی شدیم چون چیز نماند

 در حال نزع گفت :

من بسپردم جان به جلال احدی                 اینست شهادت رجال صمدی

گفتار زبان کار عوام الناس است                  من بر گفتم سر کمال احدی


= = = = = = = = = = = = = =
تا مردبه تیغ عشق بی سر نشود                            درحضرت مـــــــعشوق مــــطهر نشــــود

هم دوست طلب کنی وهم جانخواهی                     آری خواهی ولی مــــــیسر نشود
= = = = = = = = = = = = = =

شــــاها دل آگـــــاه گــــــدایان دارنـــــد                 سررشته عشق بی نوایـــــان دارند

گنجی که زمین و آسمان طالب اوست                  چون درنگــــری برهنه پایان دارند
= = = = = = = = = = = = = =

علمی که حقیقی است درسینه بود                  درسینه بود هر آنچه درســـی نبود

صد خانه پراز کـــتاب کــــاری نایـــــد                   باید که کـــــتابخانه درســــینه بود

= = = = = = = = = = = = = =
تاعشق جمال دوست درخانه ماست                طاوس عمل کمیته پروانـــــه ماست

آن روز کــــه آشنا شدم بــــا غم او                    هرچیز که غیر اوست بیگانه ماست

= = = = = = = = = = = = = =

مردان می معرفت به اقبال کشند                  نه چون جهلا دردی اشکال کشند

علمی که به درس وبحث مفهوم شود              آبی ست که از چاه به غربان کشند
= = = = = = = = = = = = = =

دوران حیات معرفت ماعجب می گذرد               برخیز که دوران به تعب می گذرد

درجام طرب زباده ریز آب حیات                         کز عمر تو روز رفت وشب میگذرد

خواجه ركن الدين مير سلطان محمود سنجانى(شاه سنجان)

خیلی خیلی قشنگ بود این شعر از شاعر گمنام ایران زمین🌺🌺🌹🌹